Jouw liefde en kracht leven

door | 1 mrt 2024 | Blog

Hoe komt het toch dat ik elke keer als het me te heet onder mijn voeten wordt, ik vertrek? vraagt de man tegenover mij. Hij heeft slapeloze nachten van een conflict bij de vereniging waar hij lid van is. Hij krijgt dan stress. Het liefst wil hij deze club de rug toekeren, maar dat patroon kent hij al van zichzelf. Vertrekken.

 

Als we hierover spreken zie ik letterlijk hoe deze man uit zijn ogen verdwijnt, wanneer hij erover spreekt. Zijn hartsverlangen is in harmonie met elkaar leven, vanuit liefde. Maar om die harmonie en liefde te kunnen leven, mag hij wel ‘blijven’ en niet ‘vertrekken’.

Onmacht

We komen erachter dat hij als kind is vertrokken bij de ruzies tussen zijn vader en zijn moeder.Hij kon daar toen niets mee, behalve zijn onmacht voelen en die was zo intens, dat hij daar alleen maar van kon weggaan. Iedere keer als er een conflict is, gaat hij daarvan weg. Hij beschreef dat dit ook zijn houding als manager was geweest. Van zichZelf weg.

Bij het teruggaan naar de jeugdervaring blijkt dat hij zich afwisselend identificeert met de vader (ratio) en de moeder (gevoel) waarbij hij ofwel helemaal in zijn hoofd zit en van daaruit ‘vertrekt’, ofwel overspringt naar het ‘voelen van de ander’ (zijn moeder). Op beide manieren gaat hij van eigen lichaamsgevoel, gronding en emotie weg.

Wat is hier de sleutel?

In dit geval, voor dit moment, tijdens de sessie: contact op ‘blijven’ terwijl hij zijn onmacht voelt en het gevangen zitten tussen vader en moeder.

Oogcontact: Ik blijf bij jou. Ik ben er.

Aanraking: Zijn hand vast. Jouw lichaam is veilig. Het is veilig om te ‘blijven.’  Dit klinkt als een open deur, of misschien juist (sinds Corona) als te dichtbij, maar het is heel essentieel. Dat jij in verbinding kan en mag blijven terwijl je die onmacht voelt. Dat is precies wat je als kind niet kon. Voel je?

Ook dieper ademen en voeten op de grond houden zijn behulpzame ankers.

Tot slot de zin Het ligt niet aan jou uitspreken. Voor die plek waar hij een kind was en zich heel verloren voelt, is dat een enorm iets. Voor het eerst in zijn leven kan hij blijven terwijl hij zijn onmacht voelt en daarmee stroomt het leven in zijn lichaam en gevoelens terug.

Zijn shock komt vrij. Het leven in zijn ogen komt terug.

Als hij me aankijkt, zie ik wat deze man te brengen heeft aan liefde en harmonie. Gegrond en bij zichzelf. Niet vertrekkend noch overspringend. Zijn perspectief op de vereniging is veranderd. De noodzaak om te vertrekken is weg. Het ‘verhaal’ is weg.

Liefde en kracht leven

Is het zo simpel?

Ja.

Contact op iets wat je nooit hebt gehad. Lichaamscontact. Emotioneel contact. Wezenlijk contact. Een luisterend oor voor iets wat je nooit hebt gehad op dat stukje.

Ja. Zo simpel is het.

Als jouw lichaam oude pijn kan en mag doorvoelen en daardoor loslaten, word je daardoor niet langer getriggerd.

Soms kan het even duren voordat je de oude pijn echt helemaal kunt toelaten. Stapje voor stapje, liefdevol.  En soms heb je bij de trigger nog even een diepe ademteug nodig. Zucht. Maar als jij niet langer ‘vertrekt’, kun je ‘blijven’ en nog meer jouw liefde en kracht leven.